دولت بوش تمایلی نداشت به پرسش‌ها درباره آینده عراق پس از حمله پاسخ دهد. هربار که ما درباره پیامدهای ناخواسته پس از جنگ عراق هشدار می‌دادیم، دیک چنی و رامسفلد خودپسندانه پاسخ می‌دادند نهادهای نظامی و غیرنظامی آمریکا قادر به کنترل اوضاع هستند. خوش‌بینی آنها به قدرت آمریکا و نادیده گرفتن واقعیت‌های عراق منجر به فروپاشی کامل جامعه عراق پس از سقوط حکومت صدام شد. به نظر می‌رسد دولت ترامپ نیز به همان اندازه درباره ایران خودپسند و ناملاحظه کار است.

ترامپ می‌گوید امریکا قدس را به عنوان پایتخت اسرائیل برسمیت می‌شناسد اما او نمی‌تواند و نمی‌خواهد به تنهایی کاری کند مگر این که حامیان منطقه‌ای‌اش را با خود داشته باشد. او حمایت حزب لیکود تحت رهبری نتانیاهو و ملی‌گرایان افراطی اسرائیلی حزب خانه یهودی را با خود دارد. در مقابل اما حمایت عجیب و بی‌نظیر نسل جدید حاکمان مستبد خلیج فارس با اوست. پشت سر ترامپ را محوری از خودکامگان عرب تشکیل داده‌اند.